Աստղիկը եղել է հայերի ջրի, սիրո և գեղեցկության աստվածուհին։ Նա սիրել է Վահագնին՝ քաջության, ամպրոպի և կրակի աստծուն։ Հին Հայաստանում Աստղիկի և Վահագնի սերը շատ սուրբ համարվել, որովհետև հայերին թվում է աշխարհի բարիքները նրանց համբույրն է ստեղծում։ Հայաստանում եղել է մի տեղ և կոչվել է «Վահագնի սենյակ», որտեղ Աստղիկը հանդիպել է Վահագնին։ Ըստ առասպելի Աստղիկը գիշերն էր լողանում, որպեսզի իրեն մերկ չտեսնեն, բայց երիտասարդները իմանալով դա՝ ամեն գիշեր գնում են դաշտ և փորձում տեսնել աստվածուհուն, բայց Աստղիկը դաշտը ծածկում է մշուշով և այդ վայրն էլ կոչվում է Մշո դաշտ։